Κυριακή 15 Μαΐου 2011



give me the words


but tell me nothing


give me the words

that tell me everything.....




Ποτέ δεν κατανοήσα την χλιαρότητα των ανθρώπων,κανένα άλλο είδος ζωντανού οργανισμού δεν λιμνάζει τόσο πολύ στην αναμονή της δευτέρας παρουσίας για να ζήσει εκτός μοιρολατρίας… απ’αυτό κατανοεί κάποιος πως ζωντανοί δεν είμαστε αλλά εκ του ασφαλούς οργανισμοί !Βιάζομαι ,μια ζωή βιαζόμουν αλλά υπομονετικά! «Σπεύδε βραδέως»,γράφε,ζωγράφιζε, άκου,βλέπε,διάβαζε,«το καλό πράγμα αργεί να γίνει», «τα καλύτερα έπονται»…και άλλες πολλές τεχνητές επινοήσεις του ανθρώπινου νού για να παρατείνει την υπομονή μέχρι το σωτήριο θαύμα να λάβει χώρα ως δια μαγείας αιφνίδια ή ακόμα- υποτιθέμενα- καλύτερα ως αποτέλεσμα της στωικής υπομονής του. «Αγαθά κόποις κτώνται», συμφωνώ απόλυτα γι’αυτό και η ανθρώπινη βλακεία αρκετά συγχωροχάρτια κορνίζαρε…κι’εγώ κουράστηκα βαθιά να καδράρω τις επαφυόμενες ελπίδες μου,σου,του,της μας σας,τους στα γέλια,στα δάκρυα,στα χρώματα,στα ταξίδια των ήχων ,των εικόνων ,των οραμάτων και σε όλα τ’άλλα που αναπνέω κι εσύ κουράστηκες να διαβάζεις τον μονόλογό μου μα και τον δικό σου συνάμα!


14/4/11
-πες κάτι που δεν ξέρω